Alles gaat over hetzelfde.

En waarom er vrijwel geen namen worden genoemd.

update 14 oktober 2024

Tot nu toe heb ik voor The Wischfool Post 10 afleveringen geschreven en die worden regelmatig bijgewerkt. Veel meer onderwerpen heb ik ook niet. Sterker nog, ik heb maar één onderwerp en dat heb ik een beetje onderverdeeld. Maar die onderdelen zijn weer zoals het geheel. Je vindt overal alles terug in andere woorden en vormen. Neem nu onderstaande versie van de wolkentrein. Mijn muziek zit erin, de beelden, teksten, citaten uit de boeken en verwijzingen naar sommige van de plaatsen waar ik werk. Maar wat je -op een hele enkele uitzondering na- niet vindt in mijn werk, zijn namen van een bepaald type mensen die ik niet persoonlijk ken of wil kennen. Behalve als hun naam is gekoppeld aan ‘weten’schappelijke fantasieën die gelijknamig zijn. Dan ontkom ik er soms niet aan.

‘De wolkentrein in en naar Limburg.’ Een reis zoals in al mijn andere werk. De muziek begint na 15 seconde.

‘Alles wat ik doe heeft hetzelfde doel. En in dit leven op deze aarde waarvoor ik vrijwillig heb gekozen, uit eigenwijsheid en ondanks de waarschuwingen, is dat ook altijd hetzelfde geweest.’
Als ik nu kijk naar wat me onder andere nog te doen staat: de laatste 4 nummers van het album ‘onder de wolken, boven de zon’ uitbrengen, een mobiele module van de fantastische machine bouwen, de roman versie en de verfilming van De Ahnacrist/De Anachrist mee maken en misschien meemaken.
Daarna staat alles in het kader van één op één interactie.
En bij dit alles moet ik de manipulaties en daden van destructieve individuen zoveel mogelijk samenvatten en benoemen in een onpersoonlijke tegenmacht om ze buiten te houden en ze beter te kunnen weerstaan.
Dan is er met die wel een naam hebben, met degenen wiens en wier naam ik wél gebruik, een fijnere en intensere band om de energie aan te wenden voor de strijd tegen alles beyond evil en tegen de wel gekende maar ongenaamde individuen aldaar.
‘They say I’m dreaming… What kind of dance this is. In what a strange way we are moving here. What a brave words to whisper so close to the ear. Lovely lovely and sinful things we hear…’ (zingt Veronique in ‘Another Try’)
En let wel, deze sinful is niet het evil waartegen we vechten maar datvrijwilligegene wat ook energie geeft.